Weer een jaartje ouder en vele ervaringen rijker!

25 April kwamen m’n ouders naar Curacao. Ze zouden worden opgehaald door de mensen van hun appartement, echter had ik al contact gehad met deze mensen. Zij hadden deze dag een feestje en vroegen of ik ze niet op wilde halen. Dit wilde ik maar al te graag, dus zodoende heb ik ze mooi kunnen verrassen! Hierna zijn we naar het appartement gereden. Het zag er allemaal erg mooi uit. Omdat het al snel donker zou worden, zijn we nog snel even naar Otrabanda en Punda geweest. Hier hebben m’n ouders de pondjesbrug bewonderd en hebben we wat gegeten bij Pleincafe Wilhelmina. Eenmaal terug bij het appartement ben ik weer terug naar huis gereden. Ik moest namelijk nog 2 dagen werken. In deze dagen zijn m’n ouders naar de Grotten van Hato en naar Boca Table geweest, het national park met alle mooie boca’s. Dinsdagavond werd ik na m’n werk weer door m’n ouders opgehaald. We zijn toen wat gaan eten bij de Tropen, een heerlijke halve kip met patat, en daarna hebben we nog een overheerlijk ijsje gegeten bij het suikertuintje.

Woensdag zijn we richting Westpunt gegaan. Mam wilde graag kijken bij de zoutpannen. Helaas is hier in Curacao maar weinig van over. Daarom zijn we al snel doorgereden naar Landhuis Groot Santa Martha. Een sociale werkplaats voor meer dan 100 verstandelijk gehandicapten. Het is de enige voorziening voor deze mensen op Curacao. Ze houden zich bezig met het boetseren en beschilderen van souvenirs, leerlooien en –bewerken, manden maken, houtbewerken, meubelreparatie, stoelenmatten, dierverzorging en het kweken en verzorgen van planten, bomen en struiken. Het is een plek op Curacao waar ik voor het eerst koeien heb gezien! Dat vond ik wel even bijzonder na 3 maand geen koe meer gezien te hebben..! We hebben het landhuis verlaten met wat souvernirs en hebben onze weg vervolgd naar het mooiste uitzichtpunt van Curacao. Deze plek is per auto bereikbaar, en zeker de moeite waard om even stil te staan. Papa wilde kijken waar de weg eindigde, dus we redden nog een stukje verder. We kwamen toen bij een hotel aan wat helemaal verwaarloosd was. Ik zocht het op in m’n ANWB-boekje: all-inclusive hotel, kamers vanaf $130. Het hotel ligt zeer afgelegen en heeft een mooi strand, een zwembad en een tennisbaan. De mooiste duikplekken van Curacao zijn van hieruit per boot te bereiken en de mooiste plekjes van Bandabou zijn dichtbij. Het hotel biedt een kinderprogramma en is geschikt voor een vakantie met kinderen. De tennisbaan konden we al snel ontdekken, helaas zonder net. De duikschool die er had gezeten stond vol met afval. Er was een mooi cafetje aan het strand, waar alles van enige waarde vanaf was afgesloopt. De stopcontacten, de tegeltjes, alles was weg! Maar ik moet toegeven, het strand zag er prachtig uit, en door alle rommel heen kon je wel zien dat he teen heel mooi hotel moest zijn geweest. Opeens kwam er een auto aan met twee jongens. Ik vond het een beetje eng, omdat we daar helemaal afgelegen zaten, M’n vader zag echter geen gevaar en liep naar de jongens toe om te vragen wat er met het hotel gebeurd was. Het waren inderdaad goede jongens die gewoon even wilde gaan vissen. Ze vertelden dat het hotel van een Amerikaanse eigenaar was geweest. Het hotel was failliet gegaan, en de eigenaar was met de noorderzon vertrokken. De werknemers kregen geen loon, dus namen ze alles van enige waarde mee, en daarna heeft een mafiabende een totale leegroof uitgevoerd. Nu wordt het in het weekend nog veel bezocht door locale mensen die lekker op het strand gaan barbecueen, en dit heeft tot gevolg dat het hotel en het strand vol staat met afval. M’n ouders hadden voorgenomen als ze die avond de loterij zouden winnen, het zouden opknappen. Helaas is dit feest niet doorgegaan. ’s Avonds hebben we wat gegeten bij de gouveneur. Een erg goed restaurant in Otrabanda. Hierna nog wat gedronken bij een iets te dure tent. 8 dollar voor een grolsch beugel is namelijk niet niks!

De volgende dag zijn we naar het Kura Hulanda museum geweest. Hier hebben we het een en ander geleerd over de geschiedenis van Curacao. Over de indianentijd en de slavernij. Hierna zijn we lekker wat gaan drinken op een terrasje in Punda. ’s Avonds hadden we een rondwandeling door Otrabanda waar ons van alles werd uitgelegd over de architectuur van Curacao. Erg interressant! Hierna hadden we een barbecue bij het appartement, al met al weer een geslaagde dag.

Vrijdag was het koninginnedag, en ja dit vieren ze ook op Curacao. Dus wij gingen deze dag maar in onze oranje kleding richting Punda en Otrabanda om het feest te bekijken. 1 ding is zeker, op Curacao zie je tijdens koniginnedag meer oranje dan in Nederland! De activiteiten zijn ongeveer vergelijkbaar, echter is het hier een drukte van jewelste! Het was een ramp om de auto te parkeren, daarna om door de menigte een weg te vinden, daarna om een ijsje te kopen bij een kraampje met een maga rij, en ten slotte helemaal om een vrij tafeltje te vinden waar we lekker wat konden drinken. Uiteindelijk is het ons toch allemaal gelukt! ’s Avonds hebben we wat gegeten bij Brakkeput MeiMei.

De volgende dag zijn we naar de struisvogelfarm geweest. En hierna zijn we richting de tafelberg gereden. We kwamen hier bij een slagboom. Er stonden mensen bij en die maakten gebaren dat we wel verder mochten komen. Het was een ingang van Hyatt Resort. We mochten er wel even wat gaan drinken of eten. Dus wij reden naar binnen. We kwamen op de mooiste asfaltweg die we ooit hadden gezien op Curacao. Overal om ons heen waren golfbanen. Na een weg van ik denk wel 5 km kwamen we aan bij het hotel. Prachtig aan de zee gelegen. We liepen de auto even uit, maar besloten bij de ingang van het restaurant toch maar weer terug te keren. Dit zag er echt onbetaalbaar uit! ’s Avond hebben we heerlijk vis gegeten bij Seaside Terrace.

Zondag moesten we eerst FC Twente kijken. Om half 11 begon de wedstrijd. Wat was het spannend..! Gelukkig hebben ze netjes gewonnen. We wilden dit natuurlijk vieren met een Grolsch beugel. Echter stond er op alle beugels op het eiland een datum van 28 april 2010. 29 april had m’n vader er nog 1 kunnen drinken, maar hierna werden ze helaas nergens meer geleverd. Dus toen hebben we het maar gewoon gevierd met een lekker Polar biertje. Ik vond het op dit moment wel erg jammer dat ik het niet gewoon in Enschede kon vieren! Maar de beelden op internet van alle feestvierende tukkers waren wel prachtig om te zien!
Na de wedstrijd zijn we naar landhuis Ascension geweest. Hier is op de eerste zondag van de maand een soort van Braderie. Er waren allemaal kraampjes waar ze van alles verkochten. Ook was er een leuk groepje muzikanten en konden we er gezellig wat drinken. Hierna zijn we naar een origineel knoekhuisje geweest en hebben we een bezoek gebracht aan de oudste boom van Curacao, meer dan 800 jaar oud. Hierna zijn we naar het uiterstepuntje van Curacao geweest. Hier heb ik samen met mam even gesnorkeld bij Playa Kalki. Mam wist niet dat het onderwater zo mooi kon zijn! Hierna hebben we weer lekker wat gegeten bij de Tropen.

Maandag moest ik weer een dagje werken. Maar vandaag zouden m’n ouders me komen opzoeken op het werk. ’s Avonds hadden ze me weer opgehaald, en hebben we wederom wat gegeten bij Brakkeput MeiMei.

Dinsdag zijn we eerst naar de Aloe Vera Plantage geweest. Hier hebben we een rondleiding gekregen. Vervolgens zijn we naar het kruidentuintje geweest. Helaas waren we hier te laat voor een rondleiding, dus moesten we ons zelf rondleiden. Hierna zijn we naar het maritiem museum geweest. Hier kregen we een rondleiding met de veerpont door de haven van Curacao. Curacao blijkt de op een na grootste haven van Nederland te hebben. De haven is groter dan die van Amsterdam! Om 6 uur werd ik plotseling gefeliciteerd door m’n ouders. Volgens Nederlandse tijd was ik inderdaad jarig. We zijn hierna naar Hooks hut geweest, waar we de zon in zee hebben zien zakken en wederom lekker hebben gegeten. Echter was de bediening hier helaas erg traag en was het eten niet meer lekker warm.. Hierna hebben we nog een ijsje gegeten bij het suikertuintje en hebben we mijn auto opgehaald, zodat ik mijn ouders de dag erna naar het vliegveld zou kunnen brengen.. Om 12 uur mocht ik het cadeautje van Marwin open maken. Ik heb een duikcursus gekregen! Echt super gaaf!

Op m’n verjaardag hebben we nog een hele gave safaritocht gemaakt in een jeep. We kwamen op plekken waar je met een normale auto niet kan komen, en ook op plekken die eigenlijk priveterrein zijn, dus waar je eigenlijk nooit zou komen. We hebben nog een hele gave boca gezien en ook een indianengrot die nog in originele staat is gebleven. Hierna was het helaas tijd om m’n ouders naar het vliegveld te brengen. We hebben onderweg nog wel even een heerlijke fruitsmoothie gehaald. Toen ik m’n ouders had weggebracht kwam ik alleen thuis. Ik kon niet echt zeggen dat ik me jarig voelde. Ik ging maar even naar de supermarkt, een traktatie halen voor de waterpolo, m’n huis en voor op het werk. ’s Avonds had ik op de training getrakteerd. Toen ik thuis kwam verasten Yvonne en Brenda me nog met een heerlijke cake met slagroom en kaarsjes, erg leuk! (Ik wil iedereen overigens nog bedanken voor alle felicitaties !!)

M’n verjaardag heb ik zaterdagavond gevierd. Eerst hebben we met z’n allen gebarbecued. Mounir had nog een verrassing voor me, ik moest even met het meelopen, en raadde al goed dat het een taart zou zijn. Het was een heel groot roze hart, die eigenlijk voor moederdag bedoelt was. Er was al vlees over van de bbq, dus ik vermoedde dat niemand nog zin in taart zou hebben. Daarom besloot ik de taart voor de dag erna bewaren, zodat we hem aan Greta (de hulp van onze huisbaas) konden geven .Greta ging namelijk voor ons allemaal koken, omdat het moederdag was. En ze was op Curacao toch een beetje onze moeder, kortom erg leuk en lief!
Rond half 11 ’s avonds, na de barbecue, werden we opgehaald door de Locobus. Hiermee zijn we een uurtje gaan rondtouren. De locobus is een soort van Amerikaanse schoolbus die is omgebouwd tot feestbus. De ramen zitten er niet meer in, wel is er een geweldige speakerset aanwezig en koelboxen voor de drank die je zelf mee kan nemen. Kortom, een groot feest! Toen we in Punda langs de kade reden, besloot een turk dat hij ook wel mee wilde. Brenda en Carlijn trokken hem via het open raam naar binnen en hij feestte vrolijk mee. Enige tijd later werd de buschauffeur een beetje boos, omdat we teveel buiten de bus hingen. Hij had natuurlijk wel een beetje gelijk, omdat het een beetje gevaarlijk is, je kan bijvoorbeeld zo een verkeersbord raken met je hoofd. Even later vond Yvonne het leuk om het nog wat hogerop te zoeken, via het dakraam. De buschauffeur werd toen nog bozer, begon sneller te rijden en uiteindelijk waren we na iets meer dan een uur, en een geweldig feestje, weer thuis. De chauffeur vond dat we de ergste groep ooit waren. Dit leek me een beetje overdreven.. We hebben de bus netjes heel gelaten en als we die bus normaal zien langs rijden, hangt iedereen ook half uit het raam. Maargoed, uiteindelijk kon ik er alleen maar om lachen..! We hebben het feestje nog even doorgevierd bij Mambo, en daarna weer lekker naar bed.