Niets is zeker, alles komt goed.. :)

Afgelopen donderdag had ik een evaluatiegesprek met Fleur, m’n stagebegeleidster. Ze vroeg me wat ik er van vond. Ik besloot maar eerlijk antwoord te geven. Ik vond het jammer dat het werk zich eigenlijk elke twee weken weer herhaalde. Daarnaast had ik niet het gevoel dat ik nieuwe dingen kon leren. Ik was namelijk vooral bezig met het kopiëren van dingen, standaard mailtjes versturen waarbij je een paar woorden moest veranderen, en lijstjes maken in word of Excel. Ik had wel een paar leuke dingen kunnen doen, zoals het ontwerpen van een nieuw certificaat voor de stagiaires die klaar zijn, het ontwerpen van nieuwe visitekaartjes, en het maken van nieuw briefpapier, en dit toepassen op alle formulieren, maar hier was ik ondertussen ook mee klaar. Kortom, ik zag er geen uitdaging meer in. De grootste uitdaging die ik heb gehad, was m’n 3e en 4e week. Toen was Fleur namelijk op vakantie, en mocht ik alles in m’n eentje doen. Kortom, ik was er een beetje klaar mee, en dat had Fleur al begrepen aan mijn reactie als ze me wat vroeg om te doen. Het was niet dat ik het niet wilde doen, of het niet goed deed, maar ik zuchtte blijkbaar iets te vaak. Of toch niet, want dit heeft er wel toe geleid dat we een mooie oplossing hebben gevonden.

Ik ben namelijk vanaf maandag begonnen als grafisch stagiaire van het sea aquarium. Blijkbaar hebben ze hier wel vaker een stagiaire voor, maar deze blijken nogal schaars te zijn. Ik heb een nieuwe werkplek gekregen bij ICT. Ik mag achter een super mooie Imac aan het werk! Na 1 dag heb ik al een grote stapel werk gekregen. Ik mag beginnen met het maken van een grote pop-up. Dit is een groot scherm van zo’n 3 bij 2,5 meter voor op een beurs. De pop-up moet een sfeerbeeld geven van het CDTC, Dolphin Suites en BBFM (een therapiemethode). Deze opdracht heeft veel haast, omdat de pop-up in China gemaakt moet worden, en daarna nog hierheen moet worden getransporteerd. Als ik met deze opdracht klaar ben moet ik een brandplan aanpassen, omdat Dolphin Suites er een suite bij krijgt. Hierin moet dus een goed brandplan komen te hangen, zodat de gasten de nooduitgang weten te vinden. Verder mag ik voor Dolphin Suites een dvd gaan ontwerpen. Deze wordt dan gedraaid op een tv in de lobby. Hierop worden alle activiteiten die Dolphin Suites aanbiedt, getoond. Ook mag ik een nieuwe (tijdelijke) website ontwerpen voor het sea aquarium. Als ik hier mee klaar ben liggen er nog meer opdrachten op me te wachten, maar ik heb voorlopig hier m’n handen wel vol aan!

Afgelopen donderdag zou ik om 5 voor 8 vertrekken naar Aruba. Toen ik wilde inchecken werd me verteld dat de vlucht vertraging had. Ik zou rond 11 uur in Aruba zijn. Wachten was eigenlijk de enige optie. Ik zou m’n vlucht kunnen verschuiven naar vrijdag, maar dan had ik niemand om me naar het vliegveld te brengen. Gelukkig was er draadloos internet op het vliegveld, dus ik ben de uren nog redelijk doorgekomen. Ook had ik m’n leerboek bij me, dus ik ben weer een stuk verder. Nu blijkt alleen de toets te zijn verplaatst naar 7 mei i.p.v. aanstaande vrijdag. Niet echt fijn, als je het grootste gedeelte al geleerd hebt, en de toets nu plaats vind vlak nadat m’n ouders weg zijn, en we hierdoor ook weer korter de tijd hebben om te leren voor de volgende toets. Maarja, niets aan te doen. Maar goed, ik kreeg op het vliegveld nog een bonnetje voor wat eten en drinken, en uiteindelijk vertrok m’n vliegtuig rond een uurtje of 11. Wel een prachtig vliegtuig trouwens. Een vliegtuig voor zo’n 16 personen. Ik ging vlak achter de cockpit zitten, zodat ik zo met de piloten mee kon kijken. Een uitleg over het reddingsvest zit er niet bij. Die moet je zelf maar lezen op het kaartje. Ook geen luxe tafeltje om je immigratiekaartje op in te vullen, maar wel een gratis hard vibrerende stoel! Overigens had ik op mijn plek wel 1,5 meter beenruimte. Daar kunnen heel wat reizigers jaloers op zijn! Al met al toch een redelijke comfortabele vlucht en om kwart voor 12 zag ik Kitty. We hebben nog even een cocktail gedronken, en zijn hierna naar haar huisje gegaan. Wat woont ze mooi! Alles is erg nieuw en schoon, ze heeft zelfs televisie! Eindelijk weer een keer de wereld draait door gezien. Ook heeft ze een airco, waar ik ook wel jaloers op ben. En als dat nog niet genoeg is, heeft ze ook nog twee zwembaden op haar complex. Wat wil een mens nog meer!

Ondanks de vertraging heb ik een super mooi weekend gehad op Aruba! Vrijdag zijn we naar het strand geweest. Aruba heeft in tegenstelling tot Curaçao een lang uitgerekt strand met allemaal mega grote hotels. Ik vond het een beetje op de Costa Brava van Spanje lijken. Het mooie van deze hotels is dat je bijna overal gratis op een bedje kan liggen, mits ze niet door hebben dat je er niet hoort natuurlijk. Ook hebben we lekker in een jakuzi gezeten. Al geniet je toch minder van dat warme water bij 30 graden.. Maar we hebben alle hotels even bekeken, toen we een broodje gingen halen bij de subway. Erg mooi om een keer te zien!
’s avonds hebben we chinees gehaald bij de chinees. Aruba zit trouwens vol met chinezen, in tegenstelling tot Curaçao. Bij ons kun je ze denk ik op 1 hand tellen, terwijl op Aruba elke supermarkt en volgens mij ook vele andere winkels door chinezen worden gerund. Maar desalniettemin, was de chinees heerlijk! Lang niet meer gehad, dus ik was er wel weer een keer aan toe! Hierna zijn we eerst even bij de fontein gaan kijken. Deze deed me een beetje denken aan Barcelona, alleen dan in het klein. Hierna hebben we een heerlijk ijsje gegeten. En daarna gingen we uit bij een tentje waar het gezellig druk was. Hier hebben we lekker een roseetje gedronken, maar ik vroeg me toch af of er niet ergens anders een feestje zou zijn. We zijn toen ergens anders gaan kijken, gelukkig met resultaat. Eerst een kroeg met een super goede band. Helaas was de muziek wel zo hard dat je niet meer met elkaar kon communiceren. Daarom zijn we later nog buiten bij een tentje gaan staan met goede maar niet te harde muziek. Kortom een geslaagde dag!

Zaterdag ben ik de cultuur van Aruba maar eens gaan opsnuiven. We wilden de dag beginnen met een bezoek aan Oranjestad. Op de weg hierheen kwamen we langs een marktje, waar Kitty eigenlijk nog nooit was geweest. Ik wilde wel eens een kijkje nemen, dus zodoende zijn we eerst even het marktje afgestruind. Erg leuk, veel souvenirs, ik wilde alles hebben, maar heb me gelukkig kunnen inhouden en alleen een pinguïn gekocht. Hierna naar Oranjestad. Ook erg leuk om te zien. Het viel me op dat alles er inderdaad Amerikaanser uitzag. Ook zijn de wegen op Aruba overal beter dan op Curaçao. De strepen zijn in elk geval overal zichtbaar op de weg. En ook zijn de borden allemaal zeer duidelijk leesbaar. Op Curaçao moet je echt de weg weten, want van sommige borden wordt je geen stap wijzer. Na Oranjestad, en een heerlijke lunch, zijn we naar Casi Bari, de ingestorte natuurlijke brug en de kleine natuurlijke brug, de kapel van Alto Visto en de vuurtoren geweest. Ook hebben we de hooiberg beklommen. Een flinke klim, maar niet te vergelijken met de Christoffelberg. Hier is namelijk netjes een trap aangelegd van meer dan 550 treden. Gevolg is een mooi uitzicht en weer twee dagen spierpijn. Wel apart trouwens, om bovenop de berg een soort stroomhuisje en allemaal schotels aan te treffen. Hierna hebben we met Marjolein en Susanne (de pabo-genootjes van Kitty) gegeten bij Jumbo. Een heerlijke kipsate met patat. En dankzij een bonnetje konden we hierna nog een gratis drankje doen. Dus toen heb ik mezelf op een glas rode wijn getrakteerd. Hierna nog een mcFlurry. Waarschijnlijk de laatste Crunch.. ze gaan nu over op kitkat Wel grappig trouwens dat ze zowel in Curaçao als Aruba de mcFlurry niet roeren. Je krijgt gewoon een bak softijs met daarop een lading chocola, en je moet het zelf maar door elkaar heen roeren. ’s Avonds zijn we uit geweest in Oranjestad. Het was weer erg gezellig. We hebben een poging gedaan tot salsadansen..!

De laatste dag heb ik een bezoek gebracht aan babybeach. Een prachtig strand met een zee die erg lang ondiep blijft. Ik heb hier nog even gesnorkeld, maar dat kan je toch zeker beter op Bonaire en Curaçao doen! Wel waren er twee hele schattige Antilliaanse kindjes, die telkens met ons wilde spelen. Voor we het wisten was het alweer tijd om naar huis te gaan. Hier hebben we nog even pasta gegeten en wat ijs en daarna moest ik alweer snel m’n koffer inpakken om m’n vlucht te halen. Gelukkig vertrok m’n vliegtuig deze keer wel optijd, of misschien zelfs 5 min. te vroeg. Maar goed.. ik moet maar blij zijn dat het vliegtuig hier in elk geval nog vliegt! Yvonne’s ouders zouden vrijdag al terugvliegen maar zijn nu waarschijnlijk onderweg naar Barcelona, waarna ze hun terugreis mogen vervolgen met een busreis van 20 uur. Zij liever dan ik! Hopelijk ondervinden papa en mama zondag geen problemen met hun vlucht!

Verder nog minder leuk nieuws toen ik zondags thuis kwam.. Er is namelijk ingebroken bij ons op het complex. 's middags staat het hek van ons terrein altijd open. En er was blijkbaar helemaal niemand meer. En toen hebben ze van het eerste appartement het hekwerk van het raam losgebroken en zijn toen naar binnen gegaan. Ze hebben 1 laptop gestolen, wat geld en een mobiel die niet meer werkte.. Gelukkig zitten wij een beetje achteraf met ons appartement, maar geen prettig idee! Voortaan ook 's middags in het weekend maar het hek dicht..!