Na regen komt zonneschijn

Vanochtend keek ik op m’n laptop. Ik krijg in mijn windows sidebar altijd het weer van Hengelo en Willemstad te zien. Op beide plekken scheen de zon. Hengelo 27 graden, Willemstad 28 graden. Kijk dat is een goede temperatuur om naar huis te keren! En na afgelopen weekend begin ik daar steeds meer zin in te krijgen.

Donderdag lagen er twee brieven voor mij in de brievenbus. Ik dacht dat alles in Nederland altijd zo goed geregeld was, maar nu bleek toch even het tegendeel. Ik kreeg namelijk twee dezelfde brieven om hier vanuit Curaçao te kunnen stemmen. Ik twijfelde nog of ik ze allebei op de bus zou doen, maar aangezien er op elke brief ook exact hetzelfde stemnummer stond, leek me dit een beetje nutteloos en overbodig. Wel grappig dat je hier dus eigenlijk al een paar dagen eerder je stem uit moet brengen!

Vrijdag hadden we eerst even afgesproken op school. We moeten namelijk in het kader van onze minor nog een bedrijfsexcursie organiseren en een enquête houden onder de bevolking. Hiervoor moesten we dus het een en ander bespreken. Hierna zijn Yvonne en ik doorgefietst naar Punda. Op de fiets schreeuwde ik nog naar Yvonne dat ik me echt thuis begon te voelen op het eiland. Het wordt na 4 maanden echt een vertrouwde omgeving.. We gingen naar Punda voor onze outfit voor die avond. Bij mambo was er namelijk het feest genaamd: “Goud en Fout”. Voor 15 gulden was het me gelukt om een heel fout zwart hemdje te scoren met gouden glitters, gouden armbanden en een gouden ketting. We kwamen er door het passen van deze kleding achter dat toch niet alle antilianen zulke dikke tieten hebben, maar het vooral komt door de kleding. Ik had namelijk ook een wit hemdje gepast en daarin leek het net of ik een dubbel D had..!! Wel fout.. maar ik zou het toch prettiger vinden dat niet iedereen die avond naar m’n tieten zou kijken.. Yvonne had uiteindelijk ook een perfecte outfit gevonden, dus ons shopdagje was weer geslaagd.

’s Avonds gingen we eerst genieten van een drie gangendiner bij Pampus. Op Curaçao is het deze week namelijk de restaurantweek, en dat betekend dat je in vele restaurants voor 45 gulden kunt genieten van een heerlijk drie gangendiner. Het eten was heerlijk, en ik heb eindelijk de red snapper kunnen proeven. Het enige nadeel was dat er ook een of ander feestje/quiz-achtig iets bezig was, waardoor er erg veel lawaai was, en we dus niet echt met elkaar konden communiceren. Erg jammer, want het had zoveel mooier kunnen zijn..

Hierna werd het dus tijd voor het feestje bij Mambo. Doordat we laat gegeten hadden, was het feest al in volle gang. Maar het was erg gezellig, het leek net carnaval! Peter mistte zijn steek al.. Erg veel mensen waren verkleed en de ene na de andere carnavalskraker werd gedraaid. Kortom geweldig! Toch werd ik op een gegeven moment een beetje moe, en ik besloot even op een strandbedje uit te gaan rusten. Het gevolg was dat ik in slaap viel. Op een gegeven moment werd ik wakker van een Antiliaan die tegen me aan het praten was. Niet snel daarna realiseerde ik dat mijn telefoon niet meer in m’n zwarte zakje zat, wat ik altijd bij me had. Ik wilde de Antiliaan nog achterna rennen, maar hij was nergens meer te bekennen. Ik heb ook geen idee of hij er iets mee te maken heeft gehad. Waarschijnlijk heeft een of andere idioot hem gewoon gejat terwijl ik sliep. Ik liep naar de DJ om te vragen of er toevallig 1 was gevonden. Hij lachte me uit, tjah meissie, als je die op t strand bent verloren, dan ben je hem kwijt. Maar hij was nog wel zo lief om het even om te roepen.. Hierna ging ik snel opzoek naar de rest. Gelukkig had ik Maus en Brenda al snel gevonden. Yvonne en Peter waren echter kwijt. We besloten naar huis te gaan, maar ik wilde nog een keer kijken of ik toevallig nog wat verdachts zag. Toen zag ik Peter en Yvonne aankomen lopen. Peters mobiel was ook gestolen! Hij was even de zee in gegaan en had zijn mobiel in z’n schoen gestopt. Die was bij terugkomst dus ook weg.. Nu konden we in elk geval samen verdrietig zijn.. We hebben nog even bij mambo het nummer van Yvonne doorgegeven, mochten ze nog wat vinden, en zijn toen maar naar huis gereden.. Een erg teleurstellende afsluiting van de avond die zo leuk was begonnen.

Zaterdag ben ik allereerst naar het politiebureau gereden. Hier werd mij echter verteld dat ik maandag terug moest komen om aangifte te doen. Ik vond het wel raar, maar wilde er ook niet te moeilijk over doen. De mobiel krijg ik er uiteindelijk toch niet om terug. Het is enkel voor de verzekering. Ook had ik digicel gebeld. Ik kon blijkbaar gratis een nieuwe simkaart halen in de shop met hetzelfde nummer, omdat ik hem voor de eerste keer was kwijt geraakt. Was het de tweede keer, dan zou ik wel moeten betalen. Ook hier kan Nederland zeker wat van leren, want binnen vijf minuten stond ik weer buiten met een nieuwe simkaart met hetzelfde nummer. Hierna zijn we nog maar weer even gaan winkelen, en heb ik nog een mooi paar gymschoenen kunnen kopen.

’s Avonds ging ik gezellig met Irene (een huisgenootje) eten bij pleincafé Wilhelmina. Plotseling voelde ik mn telefoon trillen. Mama belde, maar ik was net te laat met opnemen. Ook had ik een smsje. Hierin stond het volgende: Wil je zo snel mogelijk contact opnemen met ma. Ik schrok me dood, wat zou er gebeurd zijn, is er iemand overleden, ligt er iemand in het ziekenhuis? Ik belde snel en kwam er al snel achter dat mijn moeder dit smsje had gestuurd om zo eventueel de daders te kunnen vinden.. Lief bedoelt, maar hoogstwaarschijnlijk zou het niet hebben gewerkt. De daders hebben namelijk die middag al mijn resterende beltegoed (wel 4 gulden) overgeschreven naar een ander nummer. (dat kan hier blijkbaar) Hier kreeg ik nog een bevestigingssms’je van op m’n telefoon, toen ik de nieuwe simkaart erin stopte. In mijn telefoon kunnen ze gewoon een nieuwe simkaart stoppen, en heerlijk genieten van alle functies. Het stomme is dat ik in het begin ook altijd de andere mobiel meenam met het uitgaan. Echter wilde ik graag de titels weten van wat Curaçaose muziek, en ik had op mijn mobiel het prachtige programma shazam staan. Hiermee kun je 10 sec. van een nummer opnemen, en hij zoekt dan uit wat de titel en de artiest is. Ook de 5.0 megapixel camera was ideaal om wat foto’s te schieten van de leuke avond. Helaas zou ik deze, en nog veel meer functies, voorlopig moeten missen.. Maar goed, ik kan in elk geval nog bellen, het is mn eigen schuld, en ik denk dat zulke dingen nou eenmaal een keer op Curaçao moeten gebeuren, en dan valt dit in vergelijking met andere verhalen allemaal nog reuze mee! Maar daarbij blijft het wel gewoon ontzettend klote dat ik nu vele foto’s mis, al m’n telefoonnummers kwijt zijn, iemand al mijn smsjes kan lezen, etc…

Al met al heb ik vandaag toch weer een erg leuke dag gehad op het strand. Jolien, Yvonne en ik zijn samen met de tante en oom van Maurice en Peter, en natuurlijk Maurice en Peter zelf naar het strandje San Juan geweest. Alles was perfect geregeld. Een overheerlijke barbecue, met heerlijke rijst, zelfs warme satésaus en noem maar op. Het enige wat iets minder was geregeld was het weer. Toen we namelijk even gingen snorkelen, en de oom de barbecue aan wilde gaan steken kwamen er opeens zeer veel druppels naar beneden! Het gevolg was dat alles drijfnat was, en we het even ontzettend koud hadden. Gelukkig komt er naar regen altijd zonneschijn, dus alles was ook zo weer opgedroogd..! Al met al dus weer een erg leuke dag, maar ik verheug me er ook steeds meer op dat ik over 20 dagen in het vliegtuig naar Nederland zit! (al ga ik dat barbecueën op het strand wel heel erg missen..!)